Με καφέ και τσιγάρο

Γωνιές ζεστές, τζάκια αναμμένα και μπροστά τους παχιά χαλιά με ακουμπισμένα κρασοπότηρα μισογεμάτα ή μισοάδεια, ανάλογα με τη διάθεση. Συνήθως με κρύο και αν είσαι τυχερός με χιόνι, έτσι όπως προστάζει η εποχή μα περισσότερο ακόμα η διάθεση. Μέχρι να έρθει το καλοκαίρι, πρέπει να ζήσουμε με αυτό το χειμώνα μα και να τον ζήσουμε πάνω απ’ όλα. Πέτρα κρύα αλλά τόσο φιλόξενη τελικά και ξύλο σκούρο πολυκαιρισμένο σε πόρτες βαριές που όσο καλά κλείνουν και ασφαλίζουν, τόσο πασχίζουμε να τις κρατάμε ανοιχτές. Κι ας μπαίνει το κρύο, κι ας μας «γυμνώνει» όλο αυτό, είμαστε ακόμα εδώ, καθόμαστε μπροστά από τζάκια και γράφουμε, ζούμε, ονειρευόμαστε και ψάχνουμε κι άλλους. Γιατί τα περισσότερα πράγματα που αξίζουν σε αυτή τη ζωή, αποκτούν πραγματικό νόημα μόνο όταν τα μοιράζεσαι, όταν τα εκθέτεις, όταν τα συζητάς.